چرخ خیاطی کاچیران رز مدل ۲۰۵۰P

الیاس هاو، متولد اسپنسر، ماساچوست، چرخ خیاطی خود را در سال 1845 با استفاده از روشی مشابه فیشر ساخت، به جز اینکه پارچه به صورت عمودی نگه داشته می شد. یک پیشرفت مهم در دستگاه او این بود که سوزن را از نقطه دور می کرد و از چشم شروع می کرد. پس از اقامت طولانی مدت در انگلستان در تلاش برای جلب علاقه به دستگاه خود، او به آمریکا بازگشت تا افراد مختلفی را پیدا کند که حق ثبت اختراع او را نقض می کنند، از جمله آیزاک مریت سینگر. او در نهایت در سال 1854 برنده پرونده نقض حق اختراع شد و حق دریافت حق امتیاز از تولید کنندگان با استفاده از ایده های تحت پوشش پتنت خود، از جمله سینگر، به او اعطا شد.

سینگر یک چرخ خیاطی را در حال تعمیر در یک مغازه بوستون دیده بود. به عنوان یک مهندس، او فکر می کرد که این کار ناشیانه است و تصمیم گرفت یک بهتر طراحی کند. ماشینی که او ابداع کرد از یک شاتل در حال سقوط به جای یک دستگاه چرخشی استفاده کرد. سوزن به صورت عمودی نصب شده بود و دارای یک پای فشاری برای نگه داشتن پارچه در جای خود بود. این یک بازوی ثابت برای نگه داشتن سوزن داشت و شامل یک سیستم کشش اولیه بود. این ماشین عناصر ماشین های تیمونیه، هانت و هاو را ترکیب می کرد. سینگر در سال 1851 حق ثبت اختراع آمریکایی را دریافت کرد. پایه پا که از قرون وسطی استفاده می شد، برای تبدیل حرکت رفت و برگشتی به حرکت چرخشی، برای رانندگی چرخ خیاطی اقتباس شد و هر دو دست را آزاد گذاشت.

هنگامی که هاو از دستگاه سینگر مطلع شد، او را به دادگاه برد، جایی که هاو برنده شد و سینگر مجبور شد برای تمام ماشین‌هایی که قبلاً تولید شده بود، مبلغی مقطوع بپردازد. سپس سینگر مجوزی تحت اختراع هاو گرفت و قبل از وارد شدن به شراکت مشترک با وکیلی به نام ادوارد کلارک، به ازای هر دستگاه 1.15 دلار به او پرداخت. آنها اولین ترتیبات خرید اجاره را ایجاد کردند تا به مردم اجازه دهند ماشین های خود را از طریق پرداخت در طول زمان خریداری کنند.

در همین حال، آلن بی ویلسون شاتلی را توسعه داد که در یک قوس کوتاه حرکت می کرد، که پیشرفتی نسبت به سینگر و هاو بود. با این حال، جان برادشاو یک دستگاه مشابه را ثبت کرده بود و تهدید به شکایت کرده بود، بنابراین ویلسون تصمیم گرفت روش جدیدی را امتحان کند. او با ناتانیل ویلر شراکت کرد تا به جای شاتل ماشینی با قلاب چرخشی تولید کند. این روش بسیار بی صداتر و روان تر از روش های دیگر بود، در نتیجه شرکت ویلر و ویلسون ماشین های بیشتری را در دهه های 1850 و 1860 نسبت به هر سازنده دیگری تولید کرد. ویلسون همچنین مکانیسم تغذیه چهار حرکتی را اختراع کرد که امروزه هنوز در هر چرخ خیاطی استفاده می شود. این یک حرکت رو به جلو، پایین، عقب و بالا داشت که پارچه را در یک حرکت یکنواخت و صاف می کشید. چارلز میلر اولین ماشینی را به ثبت رساند که سوراخ دکمه ها را دوخت. در طول دهه 1850 شرکت‌های بیشتری تشکیل می‌شدند که هر کدام سعی می‌کردند از دیگران به دلیل نقض حق ثبت اختراع شکایت کنند. این امر باعث ایجاد یک انحصار انحصاری به نام جنگ ماشین های خیاطی شد.

در سال 1856، ترکیب چرخ خیاطی، متشکل از سینگر، هاو، ویلر، ویلسون و گروور و بیکر تشکیل شد. این چهار شرکت اختراعات خود را با هم ترکیب کردند و در نتیجه همه تولیدکنندگان دیگر مجبور به دریافت مجوز برای هر دستگاه 15 دلار شدند. این کار تا سال 1877 ادامه داشت و آخرین پتنت منقضی شد.

جیمز ادوارد آلن گیبز (1829-1902)، کشاورز از رافین در شهرستان راکبریج، ویرجینیا، اولین چرخ خیاطی تک نخ دوخت زنجیره ای را در 2 ژوئن 1857 به ثبت رساند. با مشارکت جیمز ویلکاکس، گیبز شریک اصلی در Willcox & Gibbs شد. شرکت چرخ خیاطی. چرخ خیاطی تجاری Willcox & Gibbs هنوز در قرن بیست و یکم با قطعات یدکی موجود استفاده می شود.